Bohatiersky skok.jpg
 | Bohatiersky skok.jpg Rozmiar 29 KB |
czarne chmury na niebie roztrąca...
Gdzie Ty, Matko, odnajdziesz dziś syna?
Tam, gdzie leży samotna mogiła...
W dole jakim zapadłym on leży?
Pośród innych Ojczyzny żołnierzy.
Nikt mu ognia nie wznieci na grobie,
choć on myślał do końca o Tobie!
Łza serdeczna na ziemie nie spadnie...
O czym myślał on wtedy, kto zgadnie?
Jakich bronił do końca rubierzy?
Jak głęboko w Ojczyzne swą wierzył? ...
Ilu padło, podobnych mu braci?
Aby bronić swej Polski, swej Matki...
Aby walczyć! z najeźdzcą do końca,
z dumą wznosząc ku górze znak słońca...
Nie zasiądzie za Twoim już stołem:
nie spojrzysz mu w oczy radosne!
Nie wymówi do Ciebie choć słowa,
chociaż chciał Ci powiedzieć tak wiele...
Dzisiaj cisza. Pare zdjęć. Mdłe wspomnienie...
Jego ślad. Gdzieś w oddali - dwa cienie...
Zadmij w róg, nad pokrytą prochami twą ziemią.
Uszłysz głos, który będzie nadzieją!
Twoja pieśń - dziś przebudzi mogiły...
Wojny zew, który doda ci siły!
WSTAŃCIE, WSTAŃCIE słowiańscy rycerze!
Niechaj wasze wokół zjawią sie cienie.
Przyjdzcie z Nawii, my was tutaj czekamy -
przyjdzcie ku nam, stańcie w kręgu wraz z nami!
Już tu idą. Zwartym cieni legionem...
Ida setki, tysiace, miliony...
Duma bije z zamyslonych ich twarzy:
idą dziady! Idą przodki tu nasze!
Płomień wskaże im drogę - do kręgu.
Wiatr już niesie hymn stłumionych ich szeptów...
Odrzuć Matko, ze swych oczu zasłone!
Oto Twoje pragnienie - spełnione!
Choć przez chwilę znowu będą tu z nami -
przodki nasze, wraz ze swymi przodkami...
I tych, których czasem w sercu brakuje -
Częstuj żetwą - Matka chlebem częstuje...
(źródło;sławia.pl)